Przepisy ustawy o CIT nie ograniczają decyzji APA do jednego podmiotu z grupy podmiotów powiązanych

Nie można zgodzić się z argumentacją organu, że skoro decyzja APA obejmuje analizę warunków ustalonych pomiędzy określonymi podmiotami powiązanymi, to nie można uznać, że równocześnie usługi nabyte od innych podmiotów powiązanych, a ujęte w algorytmie kalkulacji ceny transakcyjnej, stanowią potwierdzony element uprzedniego porozumienia cenowego. Literalne brzmienie art. 15e ust. 15 ustawy o CIT nie wskazuje na to, że ustawodawca wprowadził jakiekolwiek kryterium podmiotowe w zakresie adresata tej decyzji. Trudno jednoznacznie stwierdzić, że konieczne jest wydanie odrębnych decyzji w sprawie porozumienia wobec spółki lub też innych usługobiorców usług powiązanych wynikających z decyzji w sprawie APA. O braku takiego kryterium podmiotowego, może chociażby świadczyć to, że ta decyzja w sprawie porozumienia określa ramy funkcjonalne wszystkich podmiotów powiązanych.

Sprawa dotyczyła spółki, której podstawowym przedmiotem działalności jest dystrybucja towarów szybko zbywalnych wytwarzanych w ramach grupy na terenie Polski, Litwy, Łotwy i Estonii. Działalność dystrybucyjna spółki była przedmiotem postępowania o zawarcie jednostronnego porozumienia cenowego w sprawie uznania prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi na podstawie art. 20a Ordynacji podatkowej. W wyniku tego postępowania decyzją z dnia 29 grudnia 2015 r. (decyzja APA) Minister Finansów uznał prawidłowość wyboru i stosowania metody marży transakcyjnej netto w transakcji zakupu przez spółkę towarów szybko zbywalnych od podmiotu powiązanego ENA BV z siedzibą w Holandii w celu ich dalszej dystrybucji na terenie Polski, Litwy, Łotwy i Estonii zgodnie z warunkami określonymi w decyzji APA. W ramach działalności objętej decyzją APA, spółka wykonuje funkcje dystrybucyjne i marketingowe oraz ponosi związane z tym koszty operacyjne, na które składają się zarówno koszty własne, jak i koszty zewnętrzne, w tym koszty usług nabywanych od innych podmiotów, również powiązanych. 

Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym koszty usług wewnątrzgrupowych ponoszonych przez spółkę w ramach działalności dystrybucyjno- marketingowej nie podlegają ograniczeniom wynikającym z regulacji art. 15e ust. 1 ustawy CIT na podstawie art. 15e ust. 15 ustawy o CIT ze względu na fakt, że są już objęte wydaną decyzją APA.

Zdaniem spółki ograniczenia kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie mają zastosowania do kosztów ponoszonych przez spółkę na nabycie usług wewnątrzgrupowych w związku z działalnością dystrybucyjno-marketingową na podstawie art. 15e ust. 15 ustawy o CIT, gdyż koszty te stanowią część metody ustalania i sposobu kalkulacji ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi w transakcji objętej obowiązującą decyzją APA. Gdyby wyłączenie z ograniczenia odliczalności kosztów uzyskania przychodów nie miało zastosowania do sytuacji spółki, normy prawne w zakresie instytucji porozumień w sprawach ustalania cen transferowych oraz ograniczeń odliczalności kosztów uzyskania przychodów należałoby ocenić jako niespójne.

Organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe i wskazał, że APA jest rodzajem umowy zawieranej między podatnikiem a organem podatkowym, w której organ akceptuje wybór i sposób stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej stosowanej w relacjach podatnika i podmiotów z nim powiązanych. Porozumienie takie przybiera formę decyzji administracyjnej i może obowiązywać do pięciu lat, a po upływie tego okresu może zostać odnowione, jeśli kluczowe jego elementy nie uległy zasadniczej zmianie. Organ zauważył, że w decyzji APA z dnia 29 grudnia 2015 r. Minister Finansów uznał prawidłowość wyboru i stosowania metody marży transakcyjnej netto w transakcji zakupu przez spółkę towarów szybko zbywalnych od podmiotu powiązanego ENA BV z siedzibą w Holandii. Uprzednie porozumienie cenowe APA nie zostało zawarte w celu ustalenia wysokości cen/wydatków na zakup usług od pozostałych podmiotów powiązanych z grupy. Skoro zatem decyzja APA obejmuje analizę warunków ustalonych pomiędzy określonymi podmiotami powiązanymi, to nie można uznać, że równocześnie usługi nabyte od innych podmiotów powiązanych, a ujęte w algorytmie kalkulacji ceny transakcyjnej, stanowią potwierdzony element uprzedniego porozumienia cenowego. 

WSA w Warszawie nie podzielił stanowiska organu i w konsekwencji uchylił zaskarżoną interpretację. W uzasadnieniu sąd wskazał, że trudno zrozumieć, w jaki sposób organ doszedł do konstatacji, że to porozumienie cenowe APA musi być zawarte nie tylko z jednym, ale też z pozostałymi podmiotami powiązanymi z grupy. Organ nie przedstawił toku swojego rozumowania w tej kwestii. Sąd stwierdził, że literalne brzmienie art. 15e ust. 15 ustawy o CIT nie wskazuje na to, że ustawodawca wprowadził jakiekolwiek kryterium podmiotowe w zakresie adresata tej decyzji. Trudno jednoznacznie stwierdzić, że konieczne jest wydanie odrębnych decyzji w sprawie porozumienia wobec spółki lub też innych usługobiorców usług powiązanych wynikających z decyzji w sprawie APA. O braku takiego kryterium podmiotowego, może chociażby świadczyć to, że ta decyzja w sprawie porozumienia określa ramy funkcjonalne wszystkich podmiotów powiązanych. We wniosku o wydanie decyzji w sprawie APA, spółka była zobowiązana wskazać wykaz podmiotów powiązanych, biorących udział w ustalaniu warunków oraz pisemną zgodę na przedłożenie organom właściwym do spraw porozumienia wszelkich dokumentów dotyczących przedmiotu decyzji w sprawie. Te okoliczności wskazują, że stanowisko organu negujące całkowicie stanowisko spółki, a sprowadzające się do konstatacji, iż decyzja APA powinna być zawarta z pozostałymi podmiotami z grupy nie zasługiwało na uwzględnienie.