Gmina ma prawo do rozliczenia VAT od wydatków na budynek prewspółczynnikiem z zastosowaniem klucza powierzchniowego

Przedstawiona przez gminę metoda powierzchniowa obliczenia prewspółczynnika VAT, uwzględniająca udział procentowy powierzchni części budynku wykorzystywanej na cele działalności opodatkowanej, w stosunku do powierzchni całego budynku, jest adekwatna do rodzaju prowadzonych czynności, odzwierciedla zakres wykorzystania tego budynku w działalności mieszanej gminy i pozwala na odliczenie VAT od wydatków inwestycyjnych, poniesionych na modernizowane części wspólne budynku w odpowiedniej wysokości.

Stan faktyczny

Gmina we wniosku o wydanie interpretacji wskazała, iż realizuje projekt, którego przedmiotem jest rewaloryzacja usytuowanego na terenie gminy spalonego, zabytkowego budynku, jego adaptacja na potrzeby społeczne, gospodarcze i rekreacyjne wraz z modernizacją terenu przyległego. Gmina zamierza część pomieszczeń na parterze przeznaczyć na cele działalności gospodarczej, zawierając umowy najmu opodatkowane stawką 23% VAT do celów usługowych. Natomiast część pomieszczeń na piętrze gmina zamierza przeznaczyć na cele użyteczności publicznej (m.in. świetlica wiejska) lub na użytek własny gminy. Pozostałe części budynku stanowiły będzie części wspólne. Gmina jest w stanie precyzyjnie określić powierzchnię poszczególnych części budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych związanych z budową części budynku, która będzie związana wyłącznie z działalnością gospodarczą, gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT. W odniesieniu do wydatków inwestycyjnych związanych wyłącznie z częścią budynku, która będzie wykorzystywana w pełni na cele użyteczności publicznej, gminie nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT. Według Gminy w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych związanych z budową części wspólnych budynku, służących zarówno celom działalności opodatkowanej oraz celom użyteczności publicznej, gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT przy zastosowaniu klucza powierzchniowego uwzględniającego udział procentowy powierzchni części budynku wykorzystywanej na cele działalności opodatkowanej w stosunku do powierzchni całego budynku.

W ocenie gminy w odniesieniu do części wspólnych budynku, metoda alokacji podatku VAT w oparciu o kryterium powierzchni będzie najbardziej adekwatną i miarodajną metodą ustalenia kwoty podatku VAT podlegającego odliczeniu. Ponad połowa powierzchni budynku będzie powiem wykorzystywana wyłącznie do działalności opodatkowanej, natomiast wysokość prewskaźnika ustalonego dla Gminy według rozporządzenia MF wynosi zaledwie 24%. 

Dyrektor KIS uznał stanowisko gminy za nieprawidłowe. W ocenie organu, wskazany przez gminę sposób określenia proporcji na podstawie klucza powierzchniowego nie może zostać uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez nią działalności. Założenia przyjęte przy obliczaniu wysokości ww. prewspółczynnika przez gminę nie są wystarczające do potwierdzenia prezentowanego przez gminę stanowiska. Dyrektor podkreślił, że dokonując wyboru sposobu określenia proporcji należy mieć na uwadze charakter działalności prowadzonej przez daną jednostkę samorządu terytorialnego, a także sposób finansowania tego podmiotu.

Gmina wniosła skargę na powyższą interpretację do WSA w Warszawie.

Wyrok WSA w Warszawie

Rozpoznając sprawę, WSA w Warszawie nie zgodził się ze stanowiskiem organu i uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem Sądu przedstawiony przez gminę klucz powierzchniowy jest adekwatny do prowadzonej przez nią działalności i pozwala na obliczenie proporcji w sposób jak najbardziej zbliżony do zakresu wykorzystania budynku na cele mieszane, tj. działalności gospodarczej, czy użyteczności publicznej. Przedstawiony przez gminę prewspółczynnik wydaje się rozwiązaniem prostym, logicznym i nie ma podstaw, aby kwestionować podejście gminy w tym obszarze.

Sąd zauważył, że organ podatkowy, wskazując na przepisy rozporządzenia MF i kwestionując możliwość zastosowania przedstawionego przez gminę prewspółczynnika do środka trwałego, który znajduje się w zasobie gminy, zupełnie pominął treść art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Przepis ten stanowi szczególne unormowanie dotyczące wydatków związanych z nabyciem gruntu, w tym poniesionych na nabycie praw wieczystego użytkowania oraz wytworzeniem nieruchomości. 

W orzecznictwie przyjmuje się, że szeroko rozumiane wydatki inwestycyjne związane z nieruchomościami, czy to gruntowymi, czy też budynkami, podlegają regulacjom określonym w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu w rozważanej sprawie ten konkretny budynek podlega odrębnemu prewspółczynnikowi. Nie ma podstawy prawnej, aby do wydatków poniesionych na przedmiotowy budynek stosować metody, które zostały wskazane w rozporządzeniu MF.

Komentarz

Wyrok WSA w Warszawie potwierdza prawo do korzystania z indywidualnej metody obliczenia prewspółczynnika przez jednostki samorządu terytorialnego dla inwestycji w budynki gminne, przeznaczone do działalności mieszanej. Orzeczenie to nie jest jednak przejawem jednomyślnego stanowiska sądów administracyjnych w Polsce - w dalszym ciągu nie ukształtowała się bowiem jednolita linia orzecznicza dotycząca wyboru własnej metody obliczania prewspółczynnika struktury sprzedaży (pre-WSS) w odniesieniu do tego typu inwestycji.

Analizując dotychczasowe orzeczenia sądów administracyjnych w podobnych sprawach można postawić tezę, iż kluczowe znaczenie w tej materii ma precyzyjne i rzetelne przedstawienie stanu faktycznego oraz odpowiednia argumentacja, która pozwoli wykazać, że proponowana metoda obliczenia prewspółczynnika VAT najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez gminę działalności i dokonywanych nabyć.