Ulga B+R | Nie każda innowacyjność w toku produkcji spełnia przesłanki do skorzystania z ulgi

Innowacyjne w skali przedsiębiorstwa metody produkcji bielizny nie zawsze spełniają przesłanki do zastosowania ulgi B+R. Znaczenie ma charakter prowadzonej działalności odzieżowej.

Okoliczności sprawy

Podatnik („Spółka”) złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych („CIT”) w związku ze złożeniem korekty zeznania CIT-8. Spółka zamierzała tym samym skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową („Działalność B+R”, „Ulga”).

Prowadzona przez Spółkę działalność związana była z opracowywaniem kompleksowych projektów nowych wyrobów (bielizny), wdrażaniem lub opracowywaniem nowych rozwiązań materiałowych do wyrobów o niestosowanych dotąd rodzajach i gatunkach materiałów, a także testowaniem i wdrażaniem nowych technologii nanoszenia i malowania wzorów na wyrobach. Ponadto wskazano, że Spółka realizuje w sposób permanentny proces doskonalenia technologii produkcyjnych, co jest związane m.in. z wdrażaniem nowych maszyn produkcyjnych i ich modernizacją. Większość nowych produktów to - zdaniem Spółki - rozwiązania pionierskie  tworzone od podstaw i adresowane do oczekiwań klientów w postaci poszerzania możliwości technologicznych tak, aby wytwarzać pożądane na rynku wyroby tekstylne.

Po rozpatrzeniu wniosku Spółki Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi („organ podatkowy”) odmówił jej w części stwierdzenia nadpłaty z uwagi na nieprowadzenie Działalności B+R. Spółka odwołała się od decyzji do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi („organ odwoławczy”), który utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego. Organ odwoławczy wyjaśnił, że dla możliwości zakwalifikowania danej działalności jako Działalności B+R powinny zostać spełnione przesłanki wynikające z definicji zawartych w art. 4a pkt 26-28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa o CIT”), tj. działalność ta winna mieć twórczy charakter oraz być podejmowana w systematyczny sposób, a także zostać nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych rozwiązań, punktów czy zastosowań. W ocenie organu odwoławczego Spółka nie przedstawiła dowodów potwierdzających ten fakt. Niewystarczające okazały się przedłożone raport techniczny (opisujący poszczególne etapy produkcji wyrobów, jak i proces ich sprzedaży), jak i dokumentacja techniczna wyrobów oraz przykładowe produkty Spółki w postaci fizycznej. Zdaniem organu odwoławczego, dowody te potwierdzają jedynie wykonanie projektów z branży odzieżowej, podejmowanych w ramach zwykłej, rutynowej działalności gospodarczej.

Spółka zaskarżyła decyzję DIAS w Łodzi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi („WSA w Łodzi”, „Sąd”).

Stanowisko WSA w Łodzi

WSA w Łodzi uznał skargę Spółki za niezasadną i zaaprobował stanowisko wyrażone przez organ odwoławczy.

Sąd wskazał na brak podstaw do uznania, że prowadzona przez Spółkę działalność spełnia przesłanki Działalności B+R. Opisy prac przedstawionych przez Spółkę wskazywały na standardowe prace wykonane przy realizacji projektów z branży odzieżowej, w tym przez producentów bielizny damskiej czy wyrobów pończoszniczych. Były one realizowane w ramach zwykłej działalności gospodarczej Spółki, nie zaś związane z opracowaniem zupełnie nieznanych Spółce produktów. 

Według Sądu nie sposób zgodzić się ze Spółką, że wytworzenie nowego produktu, różniącego się od produkowanych wcześniej - kolorem, kompozycją materiałową, wzorem, czy sposobem jego nanoszenia na wyrób (nawet jeśli jest to wyrób tekstylny projektowany od koncepcji graficznej do rozpoczęcia produkcji seryjnej), oznacza, że wyrób ten powstał w wyniku Działalności B+R. Nie można bowiem za prace twórcze uznać każdego projektu produktu w ramach nowej kolekcji.

Komentarz PwC

Stanowisko zajęte przez WSA w Łodzi jest niekorzystne dla podatników. Sąd zaaprobował profiskalną interpretację przepisów regulujących Ulgę, zgodnie z którą nie zawsze możliwym jest skorzystanie z Ulgi przez podatników stosujących innowacyjne metody produkcji w skali swojej działalności gospodarczej. W tym zakresie Sąd zwrócił uwagę na przedmiot działalności Spółki i stwierdził, że w przypadku branży odzieżowej skorzystanie z Ulgi jest ograniczone.

W naszej ocenie stanowisko Sądu nie jest w pełni trafne. O ile oczywistym jest, że sama zmiana wzoru czy koloru produktu zdaje się nie spełniać cech Działalności B+R, to już zastosowanie nowych metod produkcji ubrań czy metod nakładania wzorów może się w te kryteria wpisywać. W tym zakresie kwestię tę należy ustalać indywidualnie w odniesieniu do konkretnego podatnika - czy dany projekt jest innowacyjny w skali jego działalności, a nie zaś w odniesieniu do całej branży.