- Organ wydający:
- NSA
- Data:
- 2025-07-03
- Sygnatura:
- II FSK 1350/22
Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok, w którym odniósł się do interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”, „Organ”) w zakresie stosowania preferencji IP Box. Sprawa dotyczyła rozstrzygnięcia kwestii czy całość wynagrodzenia uzyskiwanego przez podatnika w ramach umowy B2B może być objęta niższą stawką podatku, czy też tylko ta część, która odpowiada wynagrodzeniu za przeniesienie praw autorskich do kwalifikowanego IP.
Okoliczności sprawy
Podatnik (dalej również: „Wnioskodawca”) prowadził działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług programistycznych na rzecz kontrahenta, w ramach której wszystkie podejmowane czynności zmierzały do opracowania programu komputerowego – kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dalej: „KPWI”). Wnioskodawca wskazał, że wynagrodzenie otrzymuje za efekt końcowy, jakim jest program komputerowy, a nie za poszczególne etapy prac czy inne usługi informatyczne. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”, „Organ”) uznał jednak, że dochód z przeniesienia autorskich praw majątkowych do kwalifikowanego IP jest jedynie częścią dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług, podkreślając, że nie można utożsamiać całości wynagrodzenia z dochodem z odpłatnego przeniesienia praw autorskich do oprogramowania. W ocenie Organu, preferencyjna stawka podatku w ramach IP Box może być stosowana wyłącznie do tej części dochodu, która wynika z przeniesienia praw autorskich do kwalifikowanego IP, a nie do całości wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie umowy. Dodatkowo, na etapie postępowania przez Naczelnym Sądem Administracyjnym (dalej: „NSA”) Organ zwrócił uwagę, że w praktyce podatnicy często działają w ramach umów o stałej współpracy i otrzymują wynagrodzenie w stałych terminach, co może sugerować, że wynagrodzenie przysługuje za samą pracę, a nie za konkretny efekt w postaci programu komputerowego.
Stanowisko WSA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej: „WSA”) uchylił interpretację Dyrektora KIS. WSA wskazał, że interpretacja nie spełnia swojej funkcji gwarancyjnej, a stanowisko Organu jest niewyczerpujące i niepoparte wystarczającą argumentacją. Sąd podkreślił, że Wnioskodawca szczegółowo opisał stan faktyczny, w tym czynności podejmowane w ramach umowy, rezultat tych prac oraz sposób wynagradzania. WSA zwrócił uwagę, że Organ nie wykazał jakichkolwiek kryteriów pozwalających na wyodrębnienie z otrzymywanego wynagrodzenia tej jego części, która zdaniem Organu powinna mieścić się w zakresie kwalifikowanego dochodu z KPWI. Co więcej,
według WSA, Organ nie uzasadnił w ogóle swojego stanowiska co do tego, że na podstawie opisanej umowy Wnioskodawca uzyskuje od kontrahenta wynagrodzenie niestanowiące wynagrodzenia za przeniesienie na kontrahenta KPWI.
Stanowisko NSA
NSA oddalił skargę kasacyjną Dyrektora KIS, uznając, że zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania przez WSA są bezzasadne. NSA wskazał, że Organ nie wyjaśnił dostatecznie swojego stanowiska w interpretacji, a twierdzenia o świadczeniu przez Wnioskodawcę innych usług informatycznych, zapłata za które miała stanowić część dochodu, są niezgodne z opisem stanu faktycznego zawartego we wniosku. NSA podkreślił, że jeśli Organ miał wątpliwości co do tytułu / zakresu wynagrodzenia, powinien żądać uzupełnienia wniosku w tym zakresie, czego nie uczynił. Sąd zwrócił uwagę, że opisany przez Wnioskodawcę proces powstawania oprogramowania obejmował uporządkowane działania, planowanie, analizę zasobów (wiedzy eksperckiej w zakresie programowania), rozwijanie umiejętności i realizację projektu do osiągnięcia zakładanego celu. NSA wskazał, że prace poprzedzające stworzenie oprogramowania i jego komercjalizację - takie jak analiza, planowanie czy rozwijanie wiedzy, również stanowią prace B+R prowadzące do powstania KPWI. W związku z tym nie było zdaniem Sądu podstaw, by w zakresie wynagrodzenia wyodrębniać część wynagrodzenia za prowadzenie prac informatycznych i część wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.
Komentarz PwC
Wyrok NSA potwierdza, że stanowisko Dyrektora KIS, zgodnie z którym całość wynagrodzenia nie może być objęta preferencją IP Box, zostało w sposób niewystarczający uzasadnione. W tym zaś zakresie na gruncie praktycznym należy zatem wnioskować, że kluczowe znaczenie dla kwalifikacji IP Box ma treść umów zawieranych pomiędzy spółkami a JDG korzystającymi z IP Box oraz stan faktyczny – to one determinują jaką część wynagrodzenia można traktować jako kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP (a więc podlegający opodatkowaniu 5% stawką). Natomiast z perspektywy spółki współpracującej z podatnikiem rozliczającym się na zasadach IP Box, kwestia ta ma istotne znaczenie przy kwalifikacji nabywanych rezultatów prac, tj. czy ma miejsce nabycie KPWI, czy nabycie wyników prac B+R. Z perspektywy spółki współpracującej z JDG korzystającymi z IP Box, istotne jest precyzyjne określenie w umowie, za jakie czynności wypłacane jest wynagrodzenie oraz czy obejmuje ono przeniesienie praw autorskich do efektów prac. Ma to późniejsze odzwierciedlenie w kalkulacji wskaźnika Nexus i wpływa na to, w jakim zakresie spółka sama będzie mogła skorzystać z IP Box.
W przypadku pytań dotyczących skutków wyroku w kontekście Państwa działalności, zapraszamy do kontaktu z naszym Zespołem.