Brak podatku u źródła od usług agencyjnych

Usługi agencyjne, polegające na wsparciu sprzedaży produktów sprzedawanych przez spółkę, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stan Faktyczny 

Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją wyrobów celulozowo-papierniczych, która w ramach swojej działalności zawarła umowy na świadczenie usług z podmiotami spoza Polski. Sprawy z zakresu wspomnianych usług świadczonych przez spółkę, prowadzone są przez agentów i dotyczą poszukiwania nowych klientów, prowadzenia negocjacji warunków oraz przedstawianie oferty dostosowanej do ich potrzeb. Agenci działają jedynie jako pośrednicy, a sama sprzedaż odbywa się pomiędzy spółką, a jej kontrahentami. Dodatkowo, agenci w nadzór nad siecią sprzedaży na danym rynku produktów oraz za ich marketing świadczonych usług.

Na tym tle spółka zadała następujące pytanie:

Czy usługi agencyjne nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy CIT, w związku z czym spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego na rzecz agentów wynagrodzenia.

Zdaniem spółki świadczone przez agentów usługi nie stanowią świadczeń wprost wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ani też świadczeń do nich podobnych. Tym samym brak jest podstaw do pobierania przez spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzenia za świadczone usługi niezależnie od tego, czy spółka będzie posiadać certyfikaty rezydencji agentów.

W ocenie spółki czynności wykonywane przez agentów związane ze wsparciem sprzedaży na danym rynku produktów oraz ich marketingiem i stanowią jedynie usługi uzupełniające do usług będących istotą umów. Wskazane czynności zdaniem spółki mają charakter uzupełniający w stosunku do usługi pośrednictwa w sprzedaży, efektywnie stanowiąc dopełnienie głównej działalności agentów. W konsekwencji, czynności te powinny być postrzegane analogicznie jak usługi pośrednictwa.

Stanowisko organu

Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe wskazując, że zakres znaczeniowy nabywanych usług agencyjnych jest zbliżony do zakresu znaczeniowego usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, zwracając szczególną uwagę na usługi reklamowe, doradcze oraz zarządzania i kontroli. 

Przychody uzyskiwane przez agentów z tytułu świadczeń opisanych we wniosku, podlegają w Polsce podatkowi u źródła, ponieważ mieszczą się w katalogu usług, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, a także obowiązkowi poboru zryczałtowanego podatku. W przypadku istnienia umowy pomiędzy Polską a krajem rezydencji podatkowej kontrahenta możliwe jest skorzystanie z preferencyjnej stawki podatku bądź niepobranie podatku w ogóle, przy czym na płatniku ciąży wówczas obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta. 

Stanowisko sądu

Sąd po rozpoznaniu sprawy nie zgodził się ze stanowiskiem organu i w efekcie uchylił zaskarżone interpretacje. Zdaniem sądu istota sporu sprowadzała się do oceny, czy usługi agencyjne mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Sąd stwierdził, że usługi te nie zostały bezpośrednio w nim wymienione. Kluczowe powinno być więc ustalenie, czy usługi obejmujące pośrednictwo handlowe i pewne elementy w zakresie monitoringu stanowią świadczenia o podobnym charakterze. Sąd powołał się na WSA w Gdańsku z 29 maja 2019 r. (I SA/Gd 543/19), zgodnie z którym organ podatkowy błędnie przyporządkował usługi polegające na wsparciu sprzedaży produktów do kategorii świadczeń o podobnym charakterze. 

W rezultacie sąd uznał, że , miała spółka podkreślająca, że zawarła ona z agentami umowy, które przede wszystkim mają cechy umów agencyjnych, a agenci pełnią funkcję podmiotów wspierających sprzedaż produktów. Usługi te, wypełniają inne cele niż rodzaje usług wymienionych w katalogu określonym w analizowanym przepisie i co ważne nie mają istotnych cech podobnych do tych usług.