Korzystanie z usług hostingu nie wchodzi w zakres użytkowania urządzenia przemysłowego

Komputery i serwery, za pomocą których świadczona jest usługa hostingu nie mogą być automatyczne klasyfikowane jako urządzenia przemysłowe. Wobec tego usługi polegające na udostępnianiu sieciowej przestrzeni dyskowej dla pracowników banku oraz usługi udostępniania dodatkowej przestrzeni dyskowej na potrzeby portalu do pracy wspólnej użytkowników nie mieszczą się w katalogu świadczeń zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT.

Sprawa dotyczyła banku, który zawarł umowę, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie infrastruktury teleinformatycznej. Rzeczona umowa  obejmuje: dostarczanie, wdrożenie i wsparcie infrastruktury teleinformatycznej,  rozwój produktów związanych infrastrukturą teleinformatyczną, koordynację projektów, dostarczanie licencji dotyczących oprogramowania komputerowego oraz usługi administracyjne.

W związku z powyższym bank zadał następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez bank z tytułu zakupu usług świadczonych na mocy umowy infrastrukturalnej mieszczą się w katalogu świadczeń zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy CIT?

Bank prezentując swoje stanowisko wskazał, że usługi dostarczania, wdrożenia i wsparcia infrastruktury teleinformatycznej oraz usługi rozwoju produktów związanych z infrastrukturą teleinformatyczną, również w zakresie udostępniania sieciowej przestrzeni dyskowej, nie stanowią świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji. Dodatkowo usługi te nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz nie wiążą się z nabyciem przez bank praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych lub wzorów zdobniczych. Nie stanowią one również świadczenia o charakterze odsetkowym.

Stanowisko organu podatkowego

Organ podatkowy uznał stanowisko banku za nieprawidłowe w części dotyczącej usług polegających na udostępnianiu sieciowej przestrzeni dyskowej dla pracowników banku oraz usługi udostępniania dodatkowej przestrzeni dyskowej na potrzeby portalu do pracy wspólnej użytkowników. 

Organ uznał, że w opisanej sprawie mamy do czynienia z korzystaniem z urządzenia przemysłowego, a więc z usługą wymienioną w art. 21 ust. 1 pkt. Zdaniem organu pojęcie to należy rozpatrywać maksymalnie szeroko, jako że ma ono charakter sformułowania ogólnego i nie można go zawężać do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji materialnej. W związku z tym infrastruktura informatyczna stanowi mechanizm lub zespół elementów i służy do wykonywania określonych czynności. Tym samym, należy traktować ją jako urządzenie przemysłowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. 

W ocenie organu korzystanie z udostępnionej bankowi sieciowej przestrzeni dyskowej zarówno dla pracowników, jak i innych użytkowników, jest użytkowaniem urządzenia przemysłowego, a więc jest objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. 

Stanowisko sądu 

Rozpoznając sprawę, WSA w Warszawie nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego i uchylił interpretację w zaskarżonej części, stwierdzając że usługi udostępniania dodatkowej przestrzeni dyskowej na potrzeby portalu do pracy wspólnej użytkowników to korzystanie z urządzenia przemysłowego, które miesci się w katalogu świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT.

Zdaniem sądu organ błędnie stwierdził, że pojęcie urządzenia przemysłowego powinno być w przedstawionym stanie faktycznym pomocniczo interpretowane w kontekście Konwencji Modelowej OECD. Nawet gdyby uznać, że można zastosować założenia zawarte w konwencji, to pojęcie urządzenia można zastosować do majątku, o funkcji uzupełniającej w stosunku do rzeczonego procesu, natomiast przez pojęcie procesu przemysłowego, należy rozumieć ciąg celowych działań realizowanych w ustalonym czasie przez określony zbiór maszyn i urządzeń przy określonych dostępnych zasobach. 

A więc błędne jest stanowisko organu co do świadczonej usługi hostingu dla banku, które nie uwzględnia jej istoty, która związana jest z udostępnieniem danej przestrzeni dyskowej. W przedstawionym stanie faktycznym to usługodawca, a nie bank, jest użytkownikiem serwera, aby móc świadczyć usługi przechowywania danych na rzecz banku. W konsekwencji sąd uchylił  interpretację w zaskarżonej części. 

Wybór przepisów

Ustawa o CIT

Art.  21.  [Ryczałtowe opodatkowanie dochodów] 

1. Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów