Ulga na innowacyjnych pracowników a moment wykazania w zeznaniu ulgi B+R

W dniu 5 listopada 2024 r. została wydana kontrowersyjna interpretacja indywidualna, która odmawia wnioskującemu uprawnienia do rozliczania ulgi na innowacyjnych pracowników w okresie przypadającym między złożeniem pierwotnej deklaracji, a dokonaniem jej korekty, jeśli ulga B+R warunkująca korzystanie z tej pierwszej z ulg nie została wykazana w pierwotnej deklaracji.

Okoliczności sprawy

Spółka („Wnioskodawca”) prowadzi oraz zamierza kontynuować działalność badawczo-rozwojową zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa CIT”). Aby realizować tę działalność, Wnioskodawca zatrudnia odpowiednich specjalistów. Wnioskodawca w pierwotnym rozliczeniu podatkowym za rok 2023 nie skorzystał z ulgi badawczo-rozwojowej (dalej: ulga B+R) wynikającej z art. 18d ustawy o CIT, lecz dopiero przy złożeniu korekty tego zeznania wykazał koszty kwalifikowane. Mając na względzie, że koszty kwalifikowane przekraczały podstawę opodatkowania, wnioskodawca zdecydował się na rozliczenie części kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników (dalej: ulga IP), o której mowa w art. 18db ustawy o CIT. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, wnioskodawca złożył pierwotne zeznanie podatkowe w kwietniu 2024 r., zaś korektę zeznania w lipcu tego samego roku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w jego przypadku możliwe byłoby zastosowanie ulgi IP za miesiące przypadające po miesiącu złożenia zeznania do miesiąca dokonania korekty włącznie. Wątpliwości te powstały ze względu na treść przepisu art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, który stanowi, że uprawnienie do pomniejszeń związanych z ulgą IP przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik składa zeznanie podatkowe, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone zeznanie.

Stanowisko organu

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (Dyrektor KIS) wskazał, że w zaistniałym stanie faktycznym wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia ulgi IP za wskazane miesiące, tym samym uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Uzasadnieniem powyższego stanowiska jest wykładnia art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którą zdaniem Dyrektora KIS prawo do odliczenia ulgi IP przysługuje począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej wraz z odliczeniami przysługującymi mu z tytułu poniesienia kosztów kwalifikowanych w danym roku podatkowym, wykazanymi w załączniku CIT-BR. Tym samym, w analizowanym przypadku prawo do skorzystania z ulgi IP istniałoby dopiero od kolejnego miesiąca, po miesiącu złożenia korekty zeznania CIT, w której wykazane zostało odliczenie z tytułu ulgi B+R – niezależnie od daty złożenia pierwotnego zeznania CIT.

Komentarz PwC

Podejście Dyrektora KIS budzi wątpliwości w kontekście literalnego brzmienia przepisu art. 18db ust. 1 w związku z art. 18db ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym przepisami, prawo do skorzystania z ulgi IP jest uzależnione od złożenia zeznania podatkowego. Skoro podatnik, zgodnie z przedstawionym opisem, złożył zeznanie i spełnił pozostała warunki do skorzystania z ulgi, to powinien mieć prawo do odliczenia.

Przepis nie wskazuje bowiem na jakiekolwiek inne obowiązkowe warunki do spełnienia w tym zakresie (w tym wykazanie odliczenia z tytułu ulgi B+R zeznaniu podatkowym). Biorąc pod uwagę, że przepisy prawa podatkowego powinny być interpretowane ściśle, a rozszerzająca interpretacja nie powinna nakładać dodatkowych obowiązków ani ograniczeń, uzależnianie prawa do skorzystania z ulgi od spełnienia przesłanek niewymienionych w przepisie jest podejściem nieprawidłowym, nieznajdującym oparcia w przepisach.