Dyrektor KIS wskazuje przesłanki, jakie należy uwzględnić weryfikując zasadność zastosowania ulgi na ekspansję

W przypadku gdy podatnik wypuszcza na rynek nowe, dotychczas nieoferowane oraz podejmuje działania zmierzające do zwiększenia swoich przychodów ze sprzedaży tych produktów może skorzystać z ulgi na ekspansję. Problematyczne dla podatnika pozostaje właściwe zdefiniowanie pojęć, którymi posługuje się ustawa w kontekście ulgi na ekspansję takich jak m.in. “produkty dotychczas nieoferowane”.

Okoliczności sprawy

Podatnik działający w branży spożywczej, zajmujący się produkcją gotowych zup oraz paszczetów (Spółka, Wnioskodawca), złożył do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS, Organ) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ulgi na ekspansję, o której mowa w art. 18eb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT). Przedmiotem wątpliwości podatnika było m.in. to czy oferowane przez podatnika nowe produkty można zaklasyfikować jako “produkty dotychczas nieoferowane” zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT.

W odpowiedzi na potrzeby klientów, Spółka wprowadza nowości produktowe i innowacje technologiczne. Nowe produkty różnią się zatem od produktów dotychczas oferowanych m.in. recepturą, procesem produkcyjnym, technologiami stosowanymi podczas produkcji. 

W opinii Spółki istotną kwestią z prawnego punktu widzenia jest jedynie fakt istnienia różnicy pomiędzy nowo oferowanym produktem a tymi, które już znajdują się w ofercie Spółki. Według Spółki, nie ma znaczenia, jakie dokładnie cechy odróżniają nowy produkt od dotychczasowych ani czy różnice te są związane z cechami oferowanych produktów. Co istotne, zdaniem Spółki, przepis regulujący ulgę na ekspansję nie nakłada wymogu określonej istotnej różnicy w charakterystyce produktu dotychczas nieoferowanego, a jedynie istnienie jakiejkolwiek odmienności w stosunku do obecnej oferty Spółki.

DKIS nie zgodził się z tak przedstawionym stanowiskiem Spółki.  

Stanowisko Organu

DKIS uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, wskazując, że co prawda ustawa o CIT nie definiuje pojęcia “produktów dotychczas nieoferowanych”, jednakże dokonując wykładni językowej tego pojęcia można je rozumieć jako wprowadzenie do oferty przedsiębiorstwa nowego dobra materialnego, różniącego się od dotychczasowego asortymentu w stopniu umożliwiającym ekspansję na nowy segment rynku. Według DKIS istotne jest, aby zmiany przekraczały jedynie innowacje w istniejącym produkcie. Tym samym, wprowadzenie nowych technologii czy usprawnień, które nie prowadzą do stworzenia nowego rodzaju produktu, należy traktować jedynie jako innowacje w obrębie istniejącej oferty przedsiębiorstwa.

W kontekście wyjaśnień DKIS zawartych w uzasadnieniu dotyczących "produktów dotychczas nieoferowanych", wszelkie zmiany w recepturze, konsystencji, smaku czy innych właściwościach istniejących produktów (np. właściwości materialne lub wizualne) nie spełniają kryteriów nowości. Nawet modyfikacje, takie jak ponowne skomponowanie linii produktów czy opracowanie nowego, nie spełniają warunków do zaklasyfikowania ich jako "produkty dotychczas nieoferowane". DKIS zaznaczył, że mimo tych zmian, oferowane przez Wnioskodawcę produkty nadal pozostają w ramach kategorii zup i pasztetów, nie spełniając wymagań nowości stawianych przed tym pojęciem.

Komentarz PwC

W naszej opinii stanowisko DKIS, jak przedstawione w omawianej interpretacji, może stanowić kluczowy wyznacznik dla podatników do właściwej weryfikacji, czy produkty przez nich oferowane, różniące się według ich oceny od dotychczasowej oferty, kwalifikują się jako "produkty dotychczas nieoferowane" zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, a tym samym czy mogą oni skorzystać z ulgi na ekspansję. 

Organ w wydanej interpretacji wskazuje, że nowe produkty powinny stanowić istotnie różne dobra materialne, znacząco odróżniające się od dotychczas oferowanych produktów. W kontekście definicji "nowego produktu" podkreślić należy, że nowość ta powinna manifestować się w istotnych zmianach, które wykraczają poza modyfikacje w istniejących produktach, takie jak zmiany w smaku, zapachu czy konsystencji. W przypadku takich modyfikacji mamy do czynienia z tą samą kategorią produktu, lecz o zmienionych właściwościach, co zdaniem DKIS nie kwalifikuje ich jako "produkty dotychczas nieoferowane".

Mając powyższe na uwadze, należy podkreślić, iż art. 18eb ustawy o CIT nie zawiera żadnych szczególnych wskazówek co należy rozumieć pod pojęciem “produktów nieoferowanych”. Oznacza to, że stosując zasady wykładni językowej, która ma pierwszeństwo w procesie dokonywania interpretacji norm prawnych, “nowy produkt” powinien być rozumiany jako produkt , który nie był wcześniej przeznaczony na sprzedaż. Jeśli więc, dany produkt nie funkcjonował wcześniej w sprzedaży, w naszej ocenie, powinien kwalifikować się jako “nowy produkt”.

Co istotne, sam przepis nie wprowadza jednak również żadnych kryteriów, które produkt musi spełnić, aby został uznany za dotychczas nieoferowany. W rezultacie, DKIS dokonując tego rodzaju interpretacji posłużył się nieuzasadnioną wykładnią zawężającą, która stoi w sprzeczności nie tylko z wykładnią językową, ale również z konstytucyjną zasadą (rozwiniętą w przepisach Ordynacji podatkowej) in dubio pro tributario. Takie stanowisko, naszym zdaniem, należy ocenić negatywnie.

Podsumowując, stanowisko Organu, DKIS podkreśla konieczność wystąpienia istotnych różnic w charakterystyce produktu, aby ten mógł być uznany za nowy produkt zgodnie z wymogami ustawy o CIT i może stanowić parametr na podstawie  którego Spółki, które pragną skorzystać z ulgi na ekspansję, dokonają właściwych zmian w produktach, aby spełniały przesłanki uznania je za “produkty dotychczas nieoferowane”. Jednakże, w naszej ocenie, jest to pogląd mocno ograniczający uprawnienia podatnika, stąd nie możemy wykluczyć, że w przypadku kolejnych interpretacji zostanie zakwestionowany przez sądy administracyjne.