Linia produkcyjna nie stanowi robota w rozumieniu treści przepisów ulgi na robotyzację

W marcu 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: “DKIS”) wydał na rzecz Spółki zajmującej się produkcją elementów elektronicznych (dalej: “Wnioskodawca”, “Spółka") interpretację indywidualną (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.599.2023.2.AR), w treści której wskazał, że nie można uznać za robota przemysłowego, w rozumieniu przepisu dotyczącego ulgi na robotyzację, całej, w pełni zautomatyzowanej, fabrycznie nowej, linii produkcyjnej. W konsekwencji, uznał tym samym, że Podatnik nie ma prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% wartości odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim jest owa linia produkcyjna.

W opisie stanu faktycznego opisywanej interpretacji indywidualnej Spółka wskazała, że w procesie wytwarzania wspomnianych elementów elektrycznych wykorzystuje w pełni zautomatyzowaną oraz fabrycznie nową linię produkcyjną. Zdaniem wnioskodawcy, nabyta linia produkcyjna spełnia wszystkie przesłanki do tego aby została uznana za robota przemysłowego w rozumieniu art. 38eb. ust.3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: “Ustawa o CIT”), (dalej: “robot”), w szczególności podkreśla, że linia:

• jest w pełni zautomatyzowana, programowalna, wielozadaniowa, stacjonarna, posiada 3 stopnie swobody oraz właściwości manipulacyjne dla zastosowań przemysłowych,
• wymienia dane w formie cyfrowej z urządzeniami sterującymi i diagnostycznymi lub monitorującymi w celu zdalnego: sterowania, programowania, monitorowania lub diagnozowania,
• jest połączona z systemami teleinformatycznymi, usprawniającymi procesy produkcyjne, w szczególności z systemami zarządzania produkcją, planowania lub projektowania produktów,
• jest monitorowana za pomocą czujników, kamer lub innych podobnych urządzeń,
• jest zintegrowana z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym,
• została nabyta przez Spółkę i jest przedmiotem umowy pożyczki leasingowej,
• została przyjęta do ewidencji środków trwałych, a Spółka dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a do 16m Ustawy CIT.

Spółka uzasadniając swoje stanowisko w przedstawionym zakresie, podkreśliła spełnienie przesłanki integracji z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym poprzez połączenie, za pomocą specjalistycznych sterowników, linii produkcyjnej do centralnego komputera sterującego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż poszczególne elementy wchodzące w skład linii powinny być postrzegane zbiorczo, ponieważ dopiero całościowo służą zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania produkcji w całym cyklu linii produkcyjnej oraz pozwalają na osiągnięcie optymalnego procesu produkcji.

W świetle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego, Spółka powzięła wątpliwość, czy wskazana linia produkcyjna, spełnia definicję robota przemysłowego, o którym mowa w art. 38eb ust. 3 Ustawy CIT i czy w konsekwencji ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% wartości odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim jest owa linia produkcyjna. 

Dyrektor KIS uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe wskazując na brak spełnienia przesłanki mówiącej o integracji z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym podatnika tj. opisanej w art. 38eb. ust.3 pkt 4. Ustawy o CIT. Co więcej, argumentował swoje stanowisko podkreślając, że przedstawiona w opisie stanu faktycznego linia produkcyjna stanowi zespół maszyn i urządzeń, których elementami są roboty, a nie robota wraz z funkcjonalnie z nim związanymi oraz zintegrowanymi w cyklu produkcyjnym maszynami i urządzeniami peryferyjnymi. Ponadto podkreślił, że to roboty są zintegrowane z linią produkcyjną i są elementem tej linii, a nie linia produkcyjna z robotami, natomiast z samymi robotami zintegrowane są inne maszyny i urządzenia. W rezultacie, zdaniem DKIS, Spółka nie ma prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% wartości odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim jest owa linia produkcyjna.

Komentarz

Przedstawione stanowisko DKIS negatywnie wpływa na pozycję podatników w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na robotyzację, choć zgodnie z uzasadnieniem ustawy wprowadzającej ulgę na robotyzację, preferencja ta miała być czynnikiem napędzającym robotyzację zakładów produkcyjnych w Polsce. 

Niemniej, biorąc pod uwagę przedstawiony w wydanej interpretacji stan faktyczny, nie sposób nie zgodzić się z opinią DKIS. Spółka, w uzasadnieniu swojego stanowiska opisała jedynie procesy zachodzące na linii produkcyjnej, czyli w praktyce maszynie będącej przedmiotem wniosku. Taki sposób prezencji uwidacznia brak powiązania linii produkcyjnej, tudzież robota, z całym cyklem produkcyjnym podatnika poprzez wykazanie powiązania jedynie między maszynami będącymi częściami składowymi robota, a nie cyklem produkcyjnym. W konsekwencji DKIS słusznie uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe powołując się na brak spełnienia przesłanki zintegrowania robota z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym wskazanej w art. 38eb ust. 3 pkt 4 Ustawy o CIT. 

Należy jednak pamiętać, że interpretacje Organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym, a ich rozstrzygnięcia są wiążące jedynie w odniesieniu do tych właśnie spraw. Dlatego, w naszej ocenie, ulga na robotyzację w dalszym ciągu jest niezwykle atrakcyjnym instrumentem oferującym podatnikom konkretne korzyści wynikające z procesu robotyzacji stanowisk, a opisana powyżej sprawa idealnie obrazuje konieczność wykonania dodatkowych analiz celem kwalifikacji danego środka trwałego do ulgi na robotyzację.