Ulga B+R: Kolejna interpretacja indywidualna DKIS potwierdzająca możliwość ujęcia wynagrodzenia za czas urlopu lub choroby w kosztach kwalifikowanych

W dniu 25 lipca 2024 r. została wydana kolejna interpretacja indywidualna potwierdzająca możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R kosztów poniesionych na wynagrodzenia za czas choroby, urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w części związanej z działalnością B+R.

Okoliczności sprawy

Spółka (“Wnioskodawca”) jest spółką działającą w branży programistycznej, koncentrującą się na tworzeniu innowacyjnego, nowego i oryginalnego oprogramowania mającego na celu usprawnianie procesów biznesowych u swoich klientów. Wnioskodawca zwrócił się do organu z poniższymi zagadnieniami:

1) Spółka poddała w wątpliwość sposób kalkulowania kwalifikowanych kosztów wynagrodzeń odnośnie pracowników zaangażowanych w prace B+R, nieobecnych w pracy z powodu: urlopu, zwolnienia chorobowego lub innych usprawiedliwionych przyczyn. Spółka rozważała, jak uwzględnić te okresy nieobecności, jeśli pracownik przez resztę miesiąca wykonuje czynności kwalifikowane do B+R. Zdaniem Spółki, w takich przypadkach możliwe jest zaliczenie wynagrodzenia tego pracownika za czas nieobecności do kosztów kwalifikowanych B+R (pytanie nr 1).

2) W przypadku, gdyby organ podatkowy uznał to za niemożliwe, wnioskodawca poddał pod rozwagę sposób obliczenia proporcji czasu pracy poświęconego na B+R w odniesieniu do ogólnego czasu pracy danego pracownika, uwzględniając wynagrodzenie za czas urlopu, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności (pytanie nr 2). W takim przypadku Spółka zaproponowała następującą metodę obliczania proporcji:

Stanowisko organu

Organ rozpatrując ponownie sprawę wniosku z 17 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględnił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 marca 2024 r. sygn. akt III SA/Wa 30/24 i uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.

Tym samym Organ potwierdził, że Spółka może zaliczać do kosztów kwalifikowanych koszty na wynagrodzenia za czas choroby, urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy. W związku z uznaniem prawidłowości stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, pytanie nr 2 dotyczące metody ustalania proporcji czasu pracy w kontekście ulgi B+R nie podlegało ocenie w tej interpretacji indywidualnej.

Komentarz PwC

Dotychczasowe podejście Dyrektora KIS często budziło wątpliwości, czy wynagrodzenia związane z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika (np. urlop czy choroba) można uwzględniać jako koszty kwalifikowane, proporcjonalnie do zaangażowania pracownika w działalność B+R w danym okresie. Pomimo licznych decyzji organów podatkowych i sądów administracyjnych, zaliczanie ww. kosztów w ramach ulgi B+R wywołuje wciąż wiele kontrowersji i niepewności wśród podatników.

Wraz z wydaniem Interpretacji Ogólnej (nr DD8.8203.1.2021) z dnia 13 lutego 2024 r. Minister Finansów potwierdził stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenia za usprawiedliwioną nieobecność mogą stanowić koszty kwalifikowane do ulgi B+R, proporcjonalnie do czasu poświęconego na działalność B+R. Stanowisko to zostało powielone w kilku kolejno wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym w komentowanej interpretacji. Dzięki temu podatnicy mogą liczyć na większą jednolitość oraz przewidywalność w stosowaniu przepisów dotyczących ulgi B+R w tym zakresie.

Potwierdzenie przez organy podatkowe prawa podatników do zaliczania wynagrodzeń za czas choroby, urlopu oraz innych usprawiedliwionych nieobecności pracowników do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R może przynieść znaczne oszczędności finansowe dla przedsiębiorstw, zwłaszcza tych większych, gdzie różnica w podejściu do omawianego zagadnienia może przekładać się na oszczędności rzędu tysięcy, a nawet setek tysięcy złotych w skali roku. Dzięki temu podejściu podatnicy będą mogły uwzględniać te wynagrodzenia w kosztach kwalifikowanych, co pozwoli znacząco zwiększyć kwoty odliczeń w ramach ulgi B+R, a tym samym zoptymalizować obciążenia podatkowe i poprawić wyniki finansowe. Stanowisko organów podatkowych, które potwierdza możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R wydatków na wynagrodzenia za czas choroby, urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, jest znaczącym krokiem naprzód w promowaniu działalności B+R w Polsce. Równocześnie wspiera ono przedsiębiorców poprzez zmniejszenie ich obciążeń podatkowych przy realizacji innowacyjnych projektów.

Wciąż warto pamiętać jednak o tym, że metoda ustalania proporcji czasu pracy w kontekście weryfikacji stopnia zaangażowania w działalność B+R nie podlegała ocenie w komentowanej interpretacji indywidualnej. Wspomniane zagadnienie nadal wywołuje kontrowersje, gdyż stanowisko Ministra Finansów wyrażone w przywołanej wcześniej interpretacji ogólnej zdaje się być niekorzystne dla podatników, gdyż określenie „ogólnego czasu pracy” jako nominalnego czasu pracy może prowadzić do pogorszenia sytuacji podatników i ograniczyć korzyści wynikające ze stosowania ulgi B+R. W tym zakresie wciąż warto obserwować kierunek interpretacyjny, który prezentować będą organy podatkowe oraz sądy administracyjne.