- Data:
- 2022-10-10
- Sygnatura:
- Uchwała Nr 7 oraz 10/2022
Rada do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania ("Rada PUO") w uchwale z 29 sierpnia 2022 r. nr 7/2022 oraz 10 października 2022 r. nr 10/2022 uznała czynności podatnika, których efektem była możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego, którego podatnik wcześniej był właścicielem oraz możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego, za podjęte w celu obniżenia wysokości zobowiązania w podatku CIT. Wskazała ona na możliwość zastosowania do takich czynności klauzuli GAAR, mimo że zostały one zrealizowane przed jej wejściem w życie.
Stan faktyczny sprawy
Omawiane uchwały Rady PUO zostały wydane na tle zbliżonych stanów faktycznych. Podatnicy podejmując szereg czynności restrukturyzacyjnych wnieśli do spółek zależnych posiadane znaki towarowe, które następnie zostały sprzedane do spółek powiązanych, w których podatnicy posiadali wszystkie bądź prawie wszystkie udziały. Następnie udzieliły one podatnikom wyłącznej licencji na korzystanie ze znaków towarowych. Ostatecznie:
- w sprawie nr 7/10 spółka powiązana, nie posiadając środków na nabycie znaku towarowego, wyemitowała obligacje objęte m.in. przez podatnika. Osteczenie podatnik zaliczył opłaty licencyjne do kosztów uzyskania przychodów, obniżając wysokość zobowiązania podatkowego w CIT;
- w sprawie nr 10/2022 podatnik przejął spółkę posiadającą finalnie znak towarowy, wskutek czego rozpoczął amortyzację znaku towarowego a odpisy zakwalifikował do kosztów uzyskania przychodów, obniżając wysokość zobowiązania podatkowego w CIT.
Rozstrzygnięcia Rady PUO
Rada PUO stwierdziła, że w analizowanych sprawach działania podatników można uznać za spełniające kryteria do zastosowania klauzuli ogólnej przeciwko unikaniu opodatkowania. Rada zwróciła uwagę na zależności osobowe i kapitałowe zachodzące pomiędzy spółkami zaangażowanymi w transakcje, związane z przenoszeniem znaku towarowego. Rada PUO dostrzegła, że pomimo zmian właścicielskich, znak towarowy cały czas był wykorzystywany w prowadzonej przez Podatników działalności gospodarczej na podstawie umów przyznających im wyłączną licencję.
Zdaniem Rady PUO w powyższych sprawach spełniona została przesłanka działania przede wszystkim w celu uzyskania korzyści podatkowej. W obu przypadkach Rada PUO podzieliła stanowisko szefa KAS odnośnie braku innego istotnego ekonomicznego celu podjętych czynności, poza osiągnięciem korzyści podatkowej. W ramach uchwały nr 7/2022 wskazano, że zrealizowane czynności umożliwiły podatnikowi generowanie kosztów podatkowych. Po stronie spółki celowej przychód z opłat licencyjnych był równoważony odpisami amortyzacyjnymi. Spółka celowa nie posiadała pracowników ani środków finansowych pozwalających jej na nabycie znaków.
Natomiast zgodnie z uchwałą nr 10/2022 celem podjętych czynności nie było (jak wskazywał podatnik) zwiększenie ochrony znaków towarowych przed ryzykami wynikającymi z prowadzonej przez podatnika działalności operacyjnej, skoro posiadał on w spółce do której były przeniesione znaki towarowe wyłączne udziały i mimo zmian właścicielskich nadal ze znaków korzystał. W obu przypadkach, o sztuczności działania zdecydowało m.in. nieuzasadnione dzielenie operacji, angażowanie podmiotów pośredniczących mimo braku ekonomicznego uzasadnienia, ponadto podjęte czynności doprowadziły do stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności.
Przeniesienie znaków do innego podmiotu co dało podstawę do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o opłaty licencyjne / odpisy amortyzacyjne zostało określone przez Radę PUO jako sprzeczne z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto dokonany zespół czynność poprzez umożliwienie amortyzacji wytworzonego przez podatnika znaku towarowego jest zdaniem Rady PUO sprzeczny z przedmiotem i celem art. l6b ust. 1 pkt 6 ustawy CIT bowiem przedmiot amortyzacji tj. znak towarowy został uprzednio wytworzony we własnym zakresie przez podatnika.
W odniesieniu do kwestii intertemporalnych Rada PUO wskazała, że w obu sprawach znajdzie zastosowanie klauzula GAAR - pomimo, że ogół czynności, które doprowadziły do ujęcia przez podatników opłat licencyjnych oraz odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów miał miejsce przed wejściem w życie klauzuli ogólnej przeciwko unikaniu opodatkowania, to korzyść podatkowa zmaterializowała się już po jej wejściu w życie.
Przedmiotowe uchwały wpisują się w dotychczasowe stanowisko Rady PUO dotyczące czynności mających za przedmiot dobra niematerialne (por. Uchwała nr 6/2022 Rady PUO z 7 lipca 2022).
Autorzy:
