Wszystkie koszty podatkowe Inwestora Strefowego mogą zostać objęte kluczem przychodowym

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że w przypadku istotnych trudności z alokacją kosztów do działalności opodatkowanej i zwolnionej podatnik jest uprawniony do alokacji kosztów ogólnych z wykorzystaniem standardowego klucza przychodowego.  

Stan faktyczny

Spółka z o.o., prowadząca działalność w zakresie produkcji, w związku z nową inwestycją polegającą na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego zakładu uzyskała decyzję o wsparciu na podstawie Ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (“Ustawa WNI”). W ramach uzyskanej decyzji, Spółka ma prawo do zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (“Ustawa o CIT”), dotyczącego dochodów z działalności gospodarczej osiągniętych z realizacji nowej inwestycji. 

W związku z obowiązującym w Spółce rozbudowanym i stale modyfikowanym systemem ewidencyjnym, Spółka zidentyfikowała istotną trudność z wypracowaniem docelowej metodyki alokacji kosztów do działalności zwolnionej z CIT oraz opodatkowanej. W związku z brakiem możliwości przydzielenia kosztów wprost do danego źródła przychodu bez ryzyka popełnienia błędu Spółka zamierzała traktować koszty w całości jako tzw. koszty wspólne (“Koszty wspólne”) i dokonać alokacji na podstawie art. 15 ust. 2-2a Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT, w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania kosztów, alokacja powinna nastąpić z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego.  

Spółka w celu precyzyjnej alokacji zaproponowała zastosowanie "Zmodyfikowanego Klucza Przychodowego", w którym wyłączone miałyby być niektóre rodzaje przychodów z działalności opodatkowanej, takie jak przychody ze sprzedaży praw do emisji CO2, odsetki od cash poolingu, przychody z tytułu odszkodowań oraz inne przychody o charakterze incydentalnym. Spółka wskazała, że zastosowanie Zmodyfikowanego Klucza Przychodowego spowoduje większą alokację Kosztów wspólnych do działalności zwolnionej, co będzie bardziej rzetelne i precyzyjne, niż zastosowanie klasycznego klucza przychodowego wynikającego z treści Ustawy o CIT. Wnioskodawca podkreślił również, że modyfikacja klucza spowoduje również na wyższą podstawę opdatkowania z działalności podlegającej opodatkowaniu na zasadach ogólnych. 

Stanowisko organu podatkowego

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (“Dyrektor KIS”, “Organ”) uznał stanowisko Spółki w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe. 

• Prawidłowe: Organ zgodził się ze Spółką, że w przypadku braku możliwości bezpośredniego przypisania Kosztów wspólnych do źródeł przychodów, zasadne jest zastosowanie klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy o CIT. 

• Nieprawidłowe: Dyrektor KIS nie zgodził się jednak ze Spółka w zakresie możliwości wykorzystania Zmodyfikowanego Klucza Przychodowego do alokacji Kosztów Wspólnych. Organ podkreślił, że klucz przychodowy powinien odzwierciedlać proporcję przychodów z działalności zwolnionej do całości przychodów Spółki. Ponadto, Dyrektor KIS wskazał, że podatnicy nie są uprawnieni do dowolnej modyfikacji klucza przychodowego poprzez wyłączenia różnych rodzajów przychodów.  

Komentarz PwC

Potwierdzenie przez Dyrektora KIS uprawnienia do alokacji całości ponoszonych kosztów za pomocą klucza przychodowego, w przypadku istotnych trudności z precyzyjnym przypisaniem kosztów do działalności opodatkowanej i zwolnionej, należy ocenić pozytywnie. Wielu podatników ze względu na bardzo rozbudowane i skomplikowane systemy finansowo-księgowe nie ma możliwości alokacji kosztów do działalności opodatkowanej i zwolnionej w sposób precyzyjny i wolny od ryzyka. Ten problem zauważalny jest także u podatników, którzy rozpoznają moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia z CIT w trakcie roku. 

Potwierdzone przez Organ rozwiązanie może pozytywnie wpłynąć na proces kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorców korzystających ze zwolnienia na podstawie posiadanych decyzji o wparciu.