Ulga na ekspansję jedynie dla podatników prowadzących produkcję

Przepisy w zakresie tzw. ulgi na ekspansję, wzbudzają szereg wątpliwości interpretacyjnych po stronie podatników. W ostatnim czasie zapadł pierwszy wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego w tym zakresie. Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko fiskusa, stwierdzając w uzasadnieniu, że z preferencji mogą skorzystać jedynie podmioty, które samodzielnie wytwarzają nowe produkty celem ich sprzedaży.

Okoliczności sprawy

Wnioskodawca będący spółką zajmującą się m.in. produkcją oraz dystrybucją produktów kosmetycznych złożył do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”, „Organ”) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie tzw. ulgi na ekspansję, opisanej w art. 18eb („Ulga”) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa o CIT”). Spółka planuje wprowadzać na rynek nową linię produktów kosmetycznych pod własną marką. 

Zgodnie z informacjami przedstawionymi w treści wniosku, produkcja wskazanych produktów będzie się odbywała z wykorzystaniem podmiotów trzecich. Jednemu z podmiotów będzie zlecana produkcja opakowań, natomiast drugiemu ich napełnienie wsadem kosmetycznym według specjalnie stworzonej receptury. Niemniej jednak, wytworzone produkty będą wprowadzane na rynek wyłącznie przez Spółkę (a nie przez podmioty partycypujące w procesie produkcyjnym).

Mając na względzie przytoczone okoliczności sprawy, Spółka wniosła o potwierdzenie możliwości skorzystania z Ulgi, gdy koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów zostały poniesione w odniesieniu do produktów wprowadzanych na rynek pod marką własną, lecz fizycznie wytwarzanych przez podmioty trzecie.

Dyrektor KIS uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe

W ocenie Organu, z Ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy sami wytworzyli produkty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dyrektor KIS stwierdził: (...) Wnioskodawca samodzielnie (bezpośrednio) "nie robi" ani "nie produkuje" wyrobów kosmetycznych. Produkcja tych wyrobów jest zlecana podmiotom trzecim. Wnioskodawca dokonuje natomiast sprzedaży tych produktów wprowadzonych na rynek pod własną marką. Działań Wnioskodawcy nie można więc uznać za wytworzenie produktów kosmetycznych, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Spółka nie zgodziła się z powyższą interpretacją i wniosła skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. W treści skargi zarzuciła Organowi dopuszczenie się błędu wykładni przepisu prawa materialnego, tj. art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT. 

W optyce Wnioskodawcy, zarzut błędnej wykładni polegał na przyjęciu przez Dyrektora KIS, że sporny przepis dotyczy wyłącznie rzeczy osobiście wytworzonych przez podatnika i nie ma zastosowania w przypadku produktów wytworzonych przez podatnika na jego zlecenie za pośrednictwem podmiotów trzecich.

Stanowisko WSA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku („WSA”) uznał skargę Spółki za niezasadną Sąd w treści rozstrzygnięcia powołał się na treść uzasadnienia do przepisów wprowadzających ulgę na ekspansję. 

Powyższe doprowadziło WSA do konstatacji, iż: głównym założeniem powyższej ulgi było wsparcie (co wymaga podkreślenia) niewielkich podmiotów – producentów – w działaniach ukierunkowanych na rozwój sprzedaży produktów na rynkach zagranicznych, co szczególnie utrudniła pandemia koronawirusa.

WSA stwierdził również, że wykładnia językowa pozwala na niebudzące wątpliwości przyjęcie, co należy rozumieć przez „wytworzenie” produktów, o którym mowa w art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT. Bowiem w ocenie sądu przez produkty, o których mowa w treści spornego przepisu, należy rozumieć rzeczy, a więc przedmioty materialne, wyprodukowane w całości, w sposób bezpośredni i samodzielnie przez podatnika.

Przyjęcie takiej definicji, opartej na wykładni językowej, uniemożliwia objęcie Ulgą Spółki i jej działalności w okolicznościach opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, który to opis wiąże organ interpretacyjny. 

Jednocześnie w treści uzasadnienia powołano się na m.in. interpretacje indywidualne z: 19 sierpnia 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.156.2022.1.MF; 30 września 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.433.2022.1.AR; 15 listopada 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.378.2022.1.AR; 16 grudnia 2022 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.192.2022.1.KW - które dotyczyły analogicznego problemu prawnego. Zaprezentowany w nich pogląd, dotyczący rozumienia spornego pojęcia „produktów”, WSA  w pełnił podzielił.