Wyrok WSA w Bydgoszczy: Roboty magazynowane jako roboty przemysłowe w świetle ulgi na robotyzację

Stan faktyczny i stanowisko Dyrektora KIS

Sprawa dotyczyła jednego z największych w Polsce dystrybutorów części do maszyn, prowadzącego zarówno sprzedaż krajową, jak i zagraniczną. Spółka zdecydowała się na modernizację swoich magazynów przez wdrożenie nowoczesnego, automatycznego systemu magazynowania, opartego na zrobotyzowanych wózkach poruszających się po aluminiowej siatce, które dostarczają pojemniki z towarem bezpośrednio do stanowiska kompletacji. System składał się z szeregu elementów: siatki, pojemników, robotów, portów oraz centrum sterowania. Roboty były autonomicznymi urządzeniami jezdnymi, sterowanymi cyfrowo, zintegrowanymi z systemami zarządzania i monitorowania procesów magazynowych.

Spółka zadała organowi podatkowemu dwa kluczowe pytania:

1. Czy wydatki na nabycie robotów magazynowych spełniają definicję robota przemysłowego z art. 38eb ust. 3 Ustawy o CIT, a tym samym uprawniają do skorzystania z ulgi na robotyzację?
2. Czy odliczenia z tytułu ulgi na robotyzację można dokonać w roku poniesienia wydatku, niezależnie od momentu ujęcia kosztów jako kosztów uzyskania przychodu?

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Wskazał, że roboty wykorzystywane w procesie logistyczno-magazynowym nie spełniają definicji robota przemysłowego określonej w art. 38eb ust. 3 Ustawy o CIT, ponieważ nie są wykorzystywane na cele „zastosowań przemysłowych”, co – według organu – oznacza wyłącznie ścisłą produkcję (wytwarzanie towarów na dużą skalę). Tym samym spółka nie miałaby prawa do ulgi na robotyzację w odniesieniu do tych wydatków.

Stanowisko WSA i uzasadnienie

WSA nie zgodził się z zawężającą wykładnią organu podatkowego i uchylił zaskarżoną interpretację. Sąd szczegółowo przeanalizował definicję robota przemysłowego, wskazując, że zgodnie z art. 38eb ust. 3 Ustawy o CIT robot przemysłowy to automatycznie sterowana, programowalna, wielozadaniowa maszyna, o co najmniej 3 stopniach swobody, posiadająca właściwości manipulacyjne lub lokomocyjne dla zastosowań przemysłowych, spełniająca dodatkowe kryteria wskazane w ustawie.

W ocenie sądu, wyrażenie „dla zastosowań przemysłowych” obejmuje nie tylko bezpośrednią produkcję, lecz także procesy następujące po wytworzeniu towaru, takie jak magazynowanie, kompletacja, pakowanie czy logistyka. Sąd uznał, że wydzielanie logistyki magazynowej jako etapu nieprzemysłowego jest sztuczne i nie znajduje racjonalnego uzasadnienia, zwłaszcza że proces magazynowy jest integralną częścią całego cyklu produkcyjnego i ma kluczowe znaczenie dla efektywności i opłacalności działalności gospodarczej. Wskazał również, że art. 38eb ust. 4 Ustawy o CIT wprost przewiduje możliwość objęcia ulgą kosztów urządzeń peryferyjnych do robotów przemysłowych, które realizują czynności wykraczające poza ścisłą produkcję, takie jak przenoszenie, ładowanie, pakowanie czy paletyzacja.

Jak bezpośrednio wskazał Sąd w uzasadnieniu, "Pojęcie „zastosowanie przemysłowe” nie powinno być odnoszone tylko do etapu ścisłej produkcji, wykluczając w ten sposób procesy zachodzące po wyprodukowaniu towaru, umożliwiające wejście tego towaru do obrotu. Z literalnego znaczenia wyrażenia „dla zastosowań przemysłowych” nie wynika, że należy z niego wyłączyć wszelkie czynności, choć następcze to jednak konieczne z punktu widzenia przeprowadzenia procesu czy cyklu produkcyjnego towaru. Proces magazynowy wytworzonych towarów jest etapem całego procesu produkcyjnego i jest nierozerwalnie związany z procesem produkcyjnym. Wydzielenie z produkcji przemysłowej procesu składowania i przechowywania wytworzonego towaru ma charakter sztuczny i oderwany od rzeczywistości procesu produkcyjnego, bo w gospodarce etap logistyki produktu po jego wytworzeniu oraz etap pakowania mają kluczowe znaczenie z perspektywy opłacalności i efektywności kosztowej prowadzonej działalności. Uznanie tego etapu produkcji za etap niestanowiący etapu przemysłowego nie znajduje racjonalnego uzasadnienia."

Sąd podkreślił, że literalna wykładnia przepisu nie daje podstaw do wyłączania procesów logistycznych z pojęcia zastosowań przemysłowych. Wskazał, że wykładnia ścisła ulgi podatkowej nie oznacza wykładni zawężającej. W konsekwencji, roboty wykorzystywane w procesach logistyczno-magazynowych, opisane przez spółkę, spełniają definicję robota przemysłowego, a wydatki na ich nabycie uprawniają do skorzystania z ulgi na robotyzację.

Komentarz

Naszym zdaniem, WSA słusznie uznał, że roboty magazynowe, spełniające kryteria ustawowe, są robotami przemysłowymi w rozumieniu Ustawy o CIT. To otwiera drogę do skorzystania z preferencji podatkowej w branżach logistycznych, magazynowych czy pośród dystrybutorów, gdyż WSA nie powiązał możliwości skorzystania z ulgi na robotyzację z koniecznością, aby robot magazynowy był powiązany z linią produkcyjną.

Orzeczenie WSA w Bydgoszczy z 8 października 2025 r. jest przełomowe w stosunku do dotychczasowego stanowiska reprezentowanego przez Dyrektora KIS i jest swoistego rodzaju przełamaniem dotychczasowej, niekorzystnej dla podatnika, linii orzeczniczej prezentowanej dotychczas przez KIS.

W praktyce oznacza to ułatwienie rozwoju nowoczesnych rozwiązań w logistyce i magazynowaniu, pozwalając firmom na szybszy zwrot części nakładów inwestycyjnych, w postaci dodatkowego odliczenia ponoszonych kosztów na robotyzację oraz zwiększenie efektywności operacyjnej. Wyrok bydgoskiego WSA, podobnie jak wcześniejsze orzeczenia WSA w Poznaniu, Warszawie czy Łodzi, buduje korzystne dla biznesu i podatnika rozumienie przepisów ulgi na robotyzację i zachęca przedsiębiorstwa do inwestowania w nowoczesne technologie.