Opłata franczyzowa a kwestia limitacji kosztów uzyskania przychodów

Rozliczanie wewnątrzgrupowych usług w kontekście art. 15e ustawy o CIT może wzbudzić wiele wątpliwości podatników, stąd też liczba nowych interpretacji podatkowych oraz orzeczeń sądów administracyjnych w tym zakresie stale rośnie. 

Organy podatkowe wskazują, że opłaty franczyzowe mogą podlegać wyłączeniu z limitacji usług niematerialnych określonej w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie limitowania kosztów poniesionych w związku z tzw. opłatą franczyzową, tj. opłatą pobieraną przez franczyzodawcę za korzystanie m.in. z jego znaku towarowego, wiedzy i doświadczenia oraz za wsparcie w postaci usług bieżących jakich udziela franczyzobiorcy na podstawie łączących ich umowy, wielokrotnie wypowiadał się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W interpretacji z dnia 8 stycznia 2019 r., spółka wystosowała pytanie, czy “opłata wstępna” z tytułu otwarcia nowej restauracji na terytorium Polski oraz “opłata procentowa” z tytułu korzystania z własności intelektualnej franczyzodawcy (znaki towarowe, patenty, tajemnice handlowe, prawa autorskie) oraz standardów (m.in. zasady opakowań, działań kreatywny, procedur zatwierdzania znaku towarowego), będzie podlegała limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie organu, wskazane opłaty tylko w pewnych ramach stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, czyli opłaty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. W zakresie “opłaty procentowej” organ podkreślił, że skoro stanowi ona określony procent wartości sprzedaży produktów to sprawia, że wysokość tej opłaty jest zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez spółkę. Powyższe wskazuje bezpośrednio na istnienie związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów “opłaty procentowej” a wytwarzanymi i sprzedawanymi produktami/towarami. Odnosząc się do “opłaty wstępnej” organ uznał, że stanowi ona koszty ponoszone niezależnie od wysokości osiąganych przychodów z tytułu wytworzenia lub nabycia przez spółkę towaru lub świadczenia usług oraz ma związek z ogólną działalnością spółki. Dlatego też, w ocenie organu, koszty poniesione z tego tytułu nie są bezpośrednio związane z z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi, w związku z czym podlegają limitom na podstawie art. 15e ustawy o CIT. 

Spółka w pkt 2 wniosku, skierowała do organu zapytanie, czy wskazane opłaty będą podlegały wyłączeniu z limitacji zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT. W danym stanie faktycznym, spółka przenosi koszty związane z “opłatą wstępną” oraz “opłatą franczyzową” na subfranczyzobiorców, tj. dochodzi do refakturowania kosztów usług na inne podmioty. W ocenie Organu, wprost zastosowanie znajdzie wskazany przepis, co oznacza, że koszty poniesione w tym celu będą podlegały wyłączeniu z limitacji art.15e ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko w zakresie “opłaty procentowej” potwierdzone zostało również w innych interpretacjach podatkowych  (np. 0114-KDIP2-2.4010.476.2019.1.JG z dnia 14 stycznia 2020 r., 0114-KDIP2-2.4010.43.2020.2.PP/AG z dnia 28 maja 2020 r. oraz 0111-KDIB2-1.4010.239.2020.2.PB z dnia 6 października 2020 r.)Dyrektor KIS wskazał, że tego rodzaju koszty będą wyłączone z limitowania usług niematerialnych zgodnie z art. 15 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. 

Konkluzja

Analizując przedstawiony stan faktyczny, należy rozróżnić dwie kwestie. Jeżeli podmiot będący franczyzobiorcą udziela sublicencji innym podmiotom, to wówczas wszelkie opłaty franczyzowe poniesione przez franczyzobiorcę będą wyłączone z limitacji usług niematerialnych na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT.