Jak wynika z opublikowanego streszczenia opinii, wnioskodawca, prowadzący działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, otrzymał od udziałowca dopłaty, których zwrotu – w oparciu o odpowiednie przepisy prawa handlowego – wspólnik mógł zażądać (wystąpienie z takim żądaniem było przewidywane). Jednocześnie, prowadzona przez wnioskodawcę bieżąca działalność gospodarcza finansowana była pożyczkami, a opłacane z tego tytułu odsetki stanowiły dla niego koszt podatkowy.
Mając świadomość, że koszt finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zwrotu dopłat nie może być uznany za koszt podatkowy, wnioskodawca wdrożył procedurę mającą na celu "precyzyjne rozgraniczenie środków pochodzących z wypracowanych przez wnioskodawcę nadwyżek, przeznaczonych na zwrot dopłat, od środków mogących potencjalnie pochodzić z pożyczek udzielonych Spółce w związku z prowadzoną działalnością operacyjną".
