Koszty licencji na używanie znaku towarowego nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu ich do kosztów podatkowych

Opłaty licencyjne za znak towarowy stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem produktów lub świadczeniem usług. W konsekwencji, mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Sprawa dotyczyła spółki, która prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji tektury falistej oraz opakowań tekturowych. Spółka należała do grupy kapitałowej, która była jednym ze światowych liderów w branży produkcji opakowań papierowych. W związku z prowadzoną przez siebie działalnością spółka zawarła umowę ramową z innym podmiotem z grupy. Przedmiotem umowy było udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego i logo oraz świadczenia usług wsparcia. Na mocy zawartej umowy spółka uzyskała niewyłączne prawo do korzystania i zwielokrotniania znaku towarowego w odniesieniu do działalności związanej z produkcją, dystrybucją, marketingiem, promocją i sprzedażą towarów na wszystkich terytoriach, na których znak towarowy był chroniony zgodnie z postanowieniami umowy, a w szczególności na terytorium Polski. Jednocześnie spółka zobowiązała się do uiszczenia stosownego wynagrodzenia na rzecz licencjodawcy. Wysokość opłat licencyjnych została ustalona jako 1% rocznej wartości sprzedaży spółki do podmiotów niepowiązanych z wyłączeniem podatku VAT. Opłaty uiszczane były przez spółkę co kwartał na podstawie wystawionych przez licencjodawcę faktur. Jednocześnie spółka wskazała, że licencja na znak towarowy nie stanowiła dla niej wartości niematerialnej i prawnej i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy, czy koszty opłat licencyjnych stanowią koszty podlegające zaliczeniu do kosztów podatkowych na mocy art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, czy też powyższe koszty podlegają ograniczeniu opisanemu w art. 15e ust. 1 tej ustawy i - w konsekwencji - nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki w pełnej wysokości.

Zdaniem spółki, koszty licencji na używanie znaku towarowego stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez spółkę produktów lub świadczeniem usług, na skutek czego nie podlegają ograniczeniu określonemu w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Choć w polskim porządku prawnym nie wprowadzono definicji „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”, to pojęcie to zostało wyjaśnione przez Ministerstwo Finansów w objaśnieniach z dnia 23 kwietnia 2018 r. Zgodnie z objaśnieniami, kosztem bezpośrednio związanym z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi jest koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi jako jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien być przy tym możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.

W ocenie spółki, w niniejszym stanie faktycznym ponoszone koszty opłat licencyjnych mają bezpośredni związek z wytwarzaniem i sprzedażą przez spółkę produktów. Gdyby bowiem spółka nie mogła korzystać ze znaku towarowego w odniesieniu do swoich produktów ani też wykorzystywać go w trakcie działań związanych z dystrybucją, marketingiem, promocją, które mają na celu pozyskiwanie nowych klientów i utrzymywanie pozytywnych relacji handlowych z obecnymi kontrahentami, to popyt na produkty spółki mógłby być znacznie mniejszy, na skutek czego przychody ze sprzedaży byłyby niższe. Znak towarowy niejednokrotnie ma bowiem decydujące znaczenie przy wyborze określonego produktu czy usługi. Wpływa on na rozpoznawalność rynkową producenta, potencjał sprzedaży, a w rezultacie - na wysokość przychodów. Ponadto, korzystanie z rozpoznawalnego znaku towarowego pozwala na pozycjonowanie produktów w odpowiednim segmencie rynku, co z kolei może przyczynić się do zapewnienia adekwatności cenowej oferty produktów. A skoro tak, to należy przyjąć, że w niniejszej sprawie zachodzi ścisły związek przyczynowo-skutkowy z ponoszonymi przez spółkę opłatami licencyjnymi a produkowanymi i sprzedawanymi produktami.

Według spółki, za przyjęciem, że ponoszone koszty opłat licencyjnych mają bezpośredni związek z wytwarzaniem i sprzedażą przez spółkę produktów, przemawia również sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego licencjodawcy z tytułu opłat licencyjnych. Wynagrodzenie to jest bowiem kalkulowane w oparciu o przychód spółki z tytułu sprzedażu produktów o podmiotów niepowiązanych osiągnięty przy uwzględnieniu ustalonego udziału procentowego. W konsekwencji, wynagrodzenie to jest zmienne i skorelowane z wartością przychodu osiągniętego przez spółkę. A skoro tak, to wartość przychodu osiągniętego ze sprzedaży produktów przez spółkę stanowi czynnik determinujący wysokość opłat licencyjnych.

Reasumując, zdaniem spółki, ponoszone przez nią opłaty licencyjne wypełniają przesłankę „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub nabyciem usługi” określoną w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, na skutek czego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki w pełnej wysokości.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska spółka przytoczyła szereg interpretacji indywidualnych.

Organ uznał stanowisko spółki za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska spółki.