Brak uznania prac za działalność B+R kwalifikujących do ulgi B+R – analiza przypadku

Niniejszy artykuł analizuje indywidualną interpretację podatkową z dnia 3 marca 2025 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.40.2025.2.JKU odmawiającą uznania określonej działalności za działalność badawczo-rozwojową (B+R) w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Przedstawiamy stan faktyczny, stanowisko wnioskodawcy, stanowisko DKIS oraz komentarz PwC skupiający się na argumentacji organu podatkowego w zakresie braku spełnienia definicji B+R. 

Stan faktyczny 

Wnioskodawca, spółka z o.o. zajmująca się dostarczaniem kompleksowych usług w zakresie oprogramowania, udziela licencji niewyłącznych do tworzonego oprogramowania. Spółka twierdzi, że wytwarzanie oprogramowania odbywa się w ramach prowadzonej działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny. Wnioskodawca wskazuje na szereg czynności podejmowanych w ramach prac rozwojowych, takich jak opracowanie koncepcji oprogramowania, analiza możliwości wykorzystania technologii, tworzenie algorytmów i unikalnych kodów programistycznych. Spółka współpracuje z wysoko wykwalifikowanymi specjalistami, z którymi łączą ją umowy B2B. Wnioskodawca wnioskuje o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia, że jego działalność spełnia kryteria działalności B+R, uprawniające do stosowania 5% stawki CIT w ramach ulgi IP Box. 

Stanowisko wnioskodawcy 

Wnioskodawca argumentuje, że jego działalność spełnia definicję prac rozwojowych z art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, do którego odsyła art. 4a pkt 28 ustawy o CIT. Twierdzi, że prace mają charakter twórczy, są podejmowane systematycznie i zmierzają do zwiększenia zasobów wiedzy oraz tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca podkreśla innowacyjny i nowatorski charakter tworzonego oprogramowania, odróżniający je od rozwiązań na rynku.

Stanowisko DKIS

DKIS odrzucił stanowisko wnioskodawcy, stwierdzając, że opisana działalność nie spełnia definicji działalności badawczo-rozwojowej. Organ podatkowy skupił się na kluczowych elementach definicji B+R: charakterze twórczym, systematyczności i celu zwiększenia zasobów wiedzy. 

DKIS zakwestionował charakter twórczy działalności, wskazując, że wnioskodawca w istocie pełni funkcję integratora usług programistycznych nabywanych od podmiotów zewnętrznych. Organ podkreślił, że samo złożenie w całość fragmentów kodu źródłowego, bez wprowadzania innowacyjnych rozwiązań lub istotnych ulepszeń, nie stanowi działalności twórczej w rozumieniu przepisów o B+R. 

W zakresie systematyczności, DKIS uznał, że choć wnioskodawca opisuje planowanie prac, to brakuje szczegółowych informacji na temat celów, harmonogramów i faktycznej realizacji projektów. Organ podkreślił brak dowodów na systematyczne podejście do prac rozwojowych, wykraczające poza realizację zleceń klientów. 

Odnośnie celu zwiększenia zasobów wiedzy, DKIS stwierdził, że wnioskodawca nie przedstawił dowodów na nabywanie nowej wiedzy, która mogłaby być wykorzystana w przyszłych projektach. Organ uznał, że opisana działalność ogranicza się do dostarczania usług na rzecz klientów, bez demonstracji działań badawczych lub rozwojowych zmierzających do poszerzenia wiedzy. 

Komentarz PwC 

Interpretacja DKIS pokazuje, jak istotne jest dokładne spełnienie wszystkich kryteriów definicji działalności B+R. Organ podatkowy nie dopatrzył się w przedstawionym stanie faktycznym wystarczających dowodów na twórczy charakter działalności. Kluczowy jest tutaj brak innowacji i oryginalności w samym procesie tworzenia oprogramowania – integracja gotowych komponentów, bez istotnych ulepszeń czy nowych rozwiązań, nie jest wystarczająca. 

Podobnie, DKIS zakwestionował systematyczność działań, wskazując na brak szczegółowych informacji na temat planowania i realizacji projektów. Dla uznania działalności za B+R niezbędne jest dokumentowanie procesu rozwojowego, w tym określanie celów, harmonogramów i faktycznej realizacji. 

Wreszcie, brak dowodów na zwiększanie zasobów wiedzy stanowił kolejny argument przeciwko uznaniu działalności za B+R. Organ oczekuje dowodów na nabywanie i wykorzystywanie nowej wiedzy w procesie tworzenia oprogramowania, a nie tylko na realizację zleceń klienta. 

Aby zwiększyć szansę na uznanie działalności za B+R, zalecamy dokładne dokumentowanie wszystkich etapów prac rozwojowych, z naciskiem na innowacyjny charakter tworzonych rozwiązań i nabywanie nowej wiedzy. 

Podsumowanie

Analizowana indywidualna interpretacja podatkowa podkreśla wagę szczegółowego i precyzyjnego opisu działalności w kontekście definicji B+R. Wniosek powinien jasno przedstawiać innowacyjny charakter prowadzonych prac, systematyczność podejścia i dowody na nabywanie i wykorzystywanie nowej wiedzy. Brak tych elementów może skutkować odmową uznania działalności za B+R i uniemożliwić skorzystanie z ulgi podatkowej.