Zastosowanie wartości rynkowej do ustalenia podstawy opodatkowania elektrowni wiatrowej

Jeżeli nie ma powiązania pomiędzy amortyzowanymi środkami trwałymi, a budowlą opodatkowaną podatkiem od nieruchomości, to wypełnia ona przesłankę z art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i do ustalenia podstawy opodatkowania należy zastosować jej wartość rynkową. 

Sprawa dotyczyła spółki posiadającej farmy wiatrowe. Elektrownie wiatrowe wchodzące w skład farmy, nie figurują w ewidencji spółki jako samodzielne środki trwałe. Wpisano jedynie środki, których wartości początkowe obejmują swym zakresem m.in. części budowlane elektrowni oraz urządzenia służące do wytwarzania energii elektrycznej. Jednocześnie spółka podkreśliła, że w przypadku należących do niej urządzeń, w ich wartości początkowej ustalonej dla potrzeb amortyzacji zostały skapitalizowane również wydatki na inne elementy i infrastrukturę towarzyszącą. Biorąc pod uwagę powyższe, spółka zgłosiła do opodatkowania podatkiem od nieruchomości wieże i fundamenty elektrowni wiatrowej. Podstawą opodatkowania dla zgłaszanych budowli była ich wartość początkowa dla potrzeb amortyzacji podatku CIT, bez pomniejszania jej o wartość odliczonych odpisów amortyzacyjnych. 

Na tym tle spółka zadała następujące pytanie: 

• W jaki sposób spółka powinna określić podstawę opodatkowania elektrowni wiatrowej podatkiem od nieruchomości od dnia 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem spółki podstawa opodatkowania elektrowni powinna być określona na podstawie jej wartości rynkowej zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na dzień powstania obowiązku podatkowego, ze względu na fakt iż, dokonuje odpisów amortyzacyjnych od pojedynczych środków trwałych, nie posiadając w ewidencji elektrowni wiatrowej jako samodzielnego środka trwałego. Spółka poniosła również wydatki na elementy, stanowiące część elektrowni wiatrowej, które nie zostały wyodrębnione i ujawnione w rejestrze jako osobne środki trwałe. Dodatkowo zdaniem spółki nie ma możliwości określenia wartości elementów składających się na elektrownię wiatrową w inny sposób niż poprzez wycenę wartości rynkowej elektrowni wiatrowej. 

Organ odwoławczy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe W uzasadnieniu wskazał, że brak jest przesłanek do zastosowania normy z art. 4 ust. 5, jako, że znalazłaby ona zastosowanie jedynie, gdyby nie dokonywano amortyzacji budowli. W konsekwencji podstawę opodatkowania elektrowni wiatrowych należy ustalić opierając się na przepisach ustawy o CIT. Art. 4 ust. 4, 5 i 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych normują wyjątki od zasady przewidzianej w art. 4 ust. 1 pkt 3, które  jak organ wskazał, nie znajdują zastosowania w przedstawionej sytuacji. W związku z tym podstawa opodatkowania powinna być ustalona w oparciu o ogólną zasadę. Organ interpretacyjny stwierdził, że skoro spółka amortyzuje elementy składające się na elektrownie wiatrową, to podstawą opodatkowania będzie wartość takiej elektrowni wynikająca z prowadzonej ewidencji środków trwałych. Podatek od nieruchomości nie jest płacony od środków trwałych i nie wymaga, aby budowla stanowiła odrębny środek trwały, od którego dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Dlatego jeżeli dopuszczalne jest opodatkowanie jedynie części budowli składających się na jeden środek trwały, to należy przyjąć, że możliwie jest opodatkowanie budowli, na którą składa się kilka środków trwałych ujętych w ewidencji podatnika. 

WSA w Szczecinie także nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Zdaniem sądu, organ interpretacyjny trafnie zauważył, że okoliczności nie uzasadniają ustalenia wartości budowli według cen rynkowych, gdyż nie zachodzi przesłanka z art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W analizowanym przypadku dokonuje się odpisów amortyzacyjnych mimo, że części elementów nie są wyodrębnione. To, że elektrownia wiatrowa nie znajduje się w ewidencji środków trwałych nie ma znaczenia dla określenia podstawy opodatkowania. Ustawa bowiem nie wymaga, aby budowla stanowiła odrębny i zindywidualizowany podmiot opodatkowania. Podstawą opodatkowania nie jest wartość środka trwałego, lecz wartość budowli lub jej części, ustalana w oparciu o przepisy ustawy o CIT. Nie ma wpływu na tę okoliczność to, że spółka odrębnie amortyzuje urządzenie techniczne i części budowlane oraz to, że dla poszczególnych elementów odrębnie ustalono wartość początkową. 

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy, przychylił się jednak do stanowiska spółki i w konsekwencji uchylił zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji oraz powiązaną interpretację. Jak zauważył spółka już we wniosku o udzielenie interpretacji wskazywała, że elektrownie wiatrowe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, a jedynie wydatki na sprzęt, którego nie można powiązać z elektrownią wiatrową w rozumieniu ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych. W konsekwencji podstawę opodatkowania należało ustalić na poziomie wartości rynkowej. Art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach lokalnych stosuje się również w momencie gdy nie ma powiązania pomiędzy amortyzowanymi środkami trwałymi, a budowlami opodatkowanymi podatkiem od nieruchomości.

Wybór przepisów 

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych 

Art. 4 ust. 5

Jeżeli od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego.