W uzasadnieniu do rozstrzygnięcia NSA powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), uznając, że zwrot wydatków poniesionych przez pracownika w związku z realizacją obowiązków służbowych nie może być traktowany jak przychód pracownika. NSA zwrócił uwagę, że o przychodzie można mówić tylko wtedy, gdy pracownik uzyskuje jakieś przysporzenie. Tymczasem nie sposób przyjąć, by pracownik uzyskiwał korzyść w związku z refundacją wydatków z tytułu jazd lokalnych, które są ponoszone w interesie pracodawcy, a nie pracownika.
Organy podatkowe wraz z sądami administracyjnymi do tej pory przyjmowały, że zwrot kosztów za jazdy lokalne stanowi przychód dla pracownika, podlegający opodatkowaniu na takich samych zasadach, jak wynagrodzenie za pracę. W wydawanych interpretacjach oraz wyrokach dominowało stanowisko, zgodnie z którym podatku nie ma tylko wtedy, gdy pracownik wykorzystuje własne auto w podróży służbowej (zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT) albo gdy należy do grupy podatników objętych zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT (pracownicy poczty, opieki społecznej, leśnicy).
