Sprawa dotyczyła spółki, która – jako właściciel nieruchomości – wynajmowała lokale na potrzeby działalności handlowo-usługowo-biurowej. Wynajem jednego z lokali ustalono na okres 10 lat. W umowie zawarto klauzulę umożliwiającą wynajmującemu wypowiedzenie umowy ze skutkiem natychmiastowym w sytuacji, gdy najemca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu za co najmniej dwa pełne okresy płatności. Z uwagi na wzrastające zadłużenie najemcy spółka wypowiedziała umowę najmu, dochowując wszelkich formalności. Pomimo odbioru pisma przez najemcę, nie opuścił on lokalu. W konsekwencji, spółka obciążyła najemcę fakturami VAT z tytułu bezumownego korzystania z lokalu w wysokości dotychczasowego czynszu oraz opłat eksploatacyjnych. W następstwie takiego działania najemca wystąpił do sądu z wnioskiem o wydanie zabezpieczenia przed wytoczenie powództwa oraz obniżenie miesięcznego czynszu najmu o 20% z uwagi na fakt, że wypowiedzenie na czas trwania sporu jest bezskuteczne. Sąd przychylił się do wniosku najemcy i ustanowił zabezpieczenie. Wkrótce potem spółka wniosła do sądu sprzeciw, wnosząc o oddalenie wydanego przez sąd postanowienia. Sąd przychylił się do stanowiska spółki i oddalił wniosek o ustanowienie zabezpieczenia. Jednocześnie wskazał, że wypowiedzenie umowy najmu było skuteczne i z tego tytułu najemcy nie przysługuje obniżka czynszu. Spółka obciążyła najemcę notami obciążeniowymi tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w pełnej wysokości, tj. czynszem, opłatą eksploatacyjną oraz refakturami mediów, i nie naliczała podatku VAT. Następnie wystąpiła o eksmisję najemcy.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy, czy należność za bezumowne korzystanie z lokalu powinna być opodatkowana VAT.
