Wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za czas pozostawania bez pracy stanowi dla pracodawcy koszt podatkowy

Wypłacone na mocy prawomocnego wyroku sądowego lub ugody pozasądowej wynagrodzenie dla pracownika przywróconego do pracy za okres pozostawania bez pracy stanowi dla pracodawcy koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o CIT.

Sprawa dotyczyła spółki, która w 2019 r. zakończyła spory sądowe z trzema zwolnionymi pracownikami. W dwóch przypadkach spółka - na mocy wyroku sądu - została zobowiązana do przywrócenia do pracy zwolnionych pracowników i wypłaty im wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy do dnia przywrócenia do pracy pod warunkiem podjęcia przez tych pracowników pracy w terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się wyroku. Z kolei w odniesieniu do trzeciego sporu sądowego - spółka zawarła ugodę pozasądową, na mocy której zgodziła się przywrócić do pracy zwolnionego pracownika oraz wypłacić mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, a także zwrócić poniesione koszty procesu.

Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy, czy wypłacone na podstawie wyroków sądowych oraz podpisanej ugody pozasądowej wynagrodzenia dla pracowników za czas pozostawania bez pracy stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich wypłaty.

W ocenie spółki, wynagrodzenia wypłacone pracownikom na mocy wyroku sądowego lub ugody pozasądowej za czas pozostawania pracowników bez pracy stanowią dla spółki koszt podatkowy. 

Jak wskazała spółka, do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wydatki, w odniesieniu do których spełnione zostały następujące warunki:

• pozostawanie poniesionego wydatku w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesienie wydatku w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub też wpływ wydatku na wielkość osiągniętych przychodów,
• definitywność poniesionego wydatku,
• brak ujęcia poniesionego wydatku w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym, wszystkie poniesione wydatki, o ile nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowią koszt podatkowy, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W niniejszej sprawie istotne znaczenie - oprócz art. 15 ustawy o CIT - będzie miał także art. 16 ust. 1 pkt 57 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszt podatkowy niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy o PIT, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g ustawy o CIT. W tym miejscu należy wskazać, że wynagrodzenie wypłacone pracownikom na mocy wyroku sądowego lub ugody pozasądowej stanowi wynagrodzenie ze stosunku pracy stanowiące przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Do wynagrodzenia takiego zastosowanie znajdzie więc przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT. Dotyczy on bowiem należności określonych w art. 12 ustawy o PIT, a więc również należności ze stosunku pracy. Niemniej jednak, należy zauważyć, że przepis ten można a contrario wykładać w ten sposób, że należności wymienione w tym przepisie, a więc także należności ze stosunku pracy, w tym wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy, staną się kosztem podatkowym, o ile zostaną wypłacone, dokonane lub pozostawione do dyspozycji. Sytuacja taka będzie miała miejsce w niniejszej sprawie. A skoro tak, to - zdaniem spółki - należy przyjąć, że wynagrodzenia wypłacone pracownikom przywróconym do pracy za okres pozostawania bez pracy na mocy prawomocnego wyroku sądowego lub ugody pozasądowej stanowią dla pracodawcy koszt podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawu o CIT a contrario.

Organ w całości uznał stanowisko spółki za prawidłowe i w konsekwencji odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska spółki.